Pomoc finansowa – komu przysługuje?
Pomocy społecznej na zasadach określonych w ustawie o pomocy społecznej udziela się osobom i rodzinom, w szczególności z powodu:
- ubóstwa;
- sieroctwa;
- bezdomności;
- bezrobocia;
- niepełnosprawności;
- długotrwałej lub ciężkiej choroby;
- przemocy w rodzinie;
- potrzeby ochrony ofiar handlu ludźmi;
- potrzeby ochrony macierzyństwa lub wielodzietności;
- bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach niepełnych lub wielodzietnych;
- trudności w integracji cudzoziemców, którzy uzyskali w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy, ochronę uzupełniającą lub zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt. 1 lit. c lub d ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;
- trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego;
- alkoholizmu lub narkomanii;
- zdarzenia losowego i sytuacji kryzysowej;
- klęski żywiołowej lub ekologicznej.
Prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej przysługuje:
- osobie samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty 776 zł, zwanej dalej „kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej”,
- osobie w rodzinie, w której dochód na osobę nie przekracza kwoty 600 zł, zwanej dalej „kryterium dochodowym na osobę w rodzinie”,
- rodzinie, której dochód nie przekracza sumy kwot kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, zwanej dalej „kryterium dochodowym rodziny”.
Prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej mają osoby i rodziny, które spełniają określone kryterium dochodowe przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednego z wyżej wymienionych powodów w punkcie od 2 do 15 lub innych okolicznościach uzasadniających udzielenie pomocy społecznej.
Wartość dochodu odpowiadająca dochodowi miesięcznemu z 1 hektara przeliczeniowego wynosi 345 zł.
Przy ustalaniu kryterium dochodowego uprawniającego do świadczeń pieniężnych pomocy społecznej brane są pod uwagę dochody osoby zainteresowanej i jej rodziny z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku do ośrodka pomocy społecznej, lub w przypadku utraty dochodu z miesiąca, w którym wniosek został złożony.
Co zrobić, aby otrzymać pomoc?
Jeżeli jesteś mieszkańcem Mielca i znalazłeś się w trudnej sytuacji życiowej, z którą nie możesz sobie poradzić przy wykorzystaniu własnych środków, możliwości i uprawnień, zgłoś się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Mielcu. Do Ośrodka możesz zgłosić się osobiście, telefonicznie lub pisemnie. Zgłoszenia może dokonać również Twój przedstawiciel ustawowy lub inna osoba za Twoją zgodą. Pomoc może być także udzielana z urzędu.
Procedura ubiegania się o pomoc rozpoczyna się od wizyty u pracownika socjalnego. Jest to osoba, która udzieli Ci wszelkich niezbędnych informacji. KLIKNIJ TU [1], a przejdziesz do wykazu rejonów i ulic, które podlegają odpowiedniemu pracownikowi socjalnemu. Znajdując na wykazie nazwę ulicy, przy której mieszkasz uzyskasz informację o numerze telefonu i adresie placówki, do której powinieneś się zgłosić, aby odbyć rozmowę o Twoich problemach. Pracownik socjalny po rozmowie ma obowiązek poinformować Cię o wszelkich możliwych formach pomocy. Po złożeniu wniosku o udzielenie pomocy, pracownik socjalny umówi się z Tobą na przeprowadzenie wywiadu środowiskowego w miejscu zamieszkania. Poinformuje Cię on również jakie dokumenty dodatkowe musisz złożyć, aby dokumentacja była kompletna. Przeprowadzony wywiad środowiskowy wraz z kompletem dokumentów jest podstawą do przyznania pomocy.
Przychodząc do domu osoby ubiegającej się o pomoc, pracownik socjalny okaże swoją legitymację potwierdzającą jego uprawnienie do przeprowadzenia wywiadu środowiskowego (jest to jasnozielony czterostronicowy dokument zawierający czytelną pieczęć ośrodka pomocy społecznej, numer legitymacji, dane identyfikujące pracownika socjalnego i jego podpis; wzór legitymacji zawiera rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie rodzinnego wywiadu środowiskowego).
Tryb postępowania w sprawach pomocy społecznej
Tryb działania w sprawach pomocy społecznej określają przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego i ustawy o pomocy społecznej. Kompletna obowiązująca procedura składa się z następujących etapów:
- Zgłoszenie potrzeby – pisemny wniosek złożony u pracownika socjalnego w Zespole Pomocy Środowiskowej właściwym dla miejsca zamieszkania.
- Wywiad środowiskowy (rodzinny) przeprowadzony przez pracownika socjalnego w miejscu zamieszkania osoby lub rodziny zainteresowanej.
- Udokumentowanie sytuacji osobistej i majątkowej oraz powodów ubiegania się o pomoc.
- Ustalenie przez pracownika socjalnego wspólnie z osobą zainteresowaną wstępnego planu działań i pomocy.
- Podjęcie decyzji o zakresie, formie i terminie udzielenia pomocy.
- Wydanie decyzji w formie pisemnej i dostarczenie jej adresatowi za zwrotnym potwierdzeniem odbioru.
- Po uprawomocnieniu się decyzji – realizacja pomocy.
UWAGA!
Osoby zobowiązane – wywiad u najbliższej rodziny osoby ubiegającej się o pomoc ma na celu ustalenie czy rodzina ta udziela pomocy. MOPS może ustalić z rodziną wysokość wsparcia finansowego jaką będzie ona świadczyć. Należy podkreślić, że ośrodek pomocy społecznej często będzie kierował się zasadą, że osoba wymagająca opieki i pomocy w pierwszej kolejności powinna oczekiwać jej od najbliższych.
Wywiad przeprowadza się w miejscu zamieszkania osoby lub rodziny albo w miejscu ich pobytu.
Przeprowadzenie wywiadu jest obowiązkowe, jeżeli jest warunkiem wydania decyzji o przyznaniu lub odmowie świadczenia z pomocy społecznej.
Niewyrażenie zgody na przeprowadzenie rodzinnego wywiadu środowiskowego przez osoby lub rodziny ubiegające się o świadczenia z pomocy społecznej lub na jego aktualizację przez osoby lub rodziny korzystające ze świadczeń z pomocy społecznej stanowi podstawę do odmowy przyznania świadczenia, uchylenia decyzji o przyznaniu świadczenia lub wstrzymania świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej.
Pracownik socjalny przeprowadzający rodzinny wywiad środowiskowy może domagać się od osoby lub rodziny ubiegającej się o pomoc złożenia oświadczenia o dochodach i stanie majątkowym.
Odmowa złożenia oświadczenia jest podstawą wydania decyzji o odmowie przyznania świadczenia.
W przypadku stwierdzenia przez pracownika marnotrawienia przyznanych świadczeń, ich celowego niszczenia lub korzystania w sposób niezgodny z przeznaczeniem, bądź marnotrawieniem własnych zasobów finansowych może nastąpić ograniczenie świadczeń, odmowa ich przyznania albo przyznanie w formie świadczenia niepieniężnego (art. 11 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej).
Brak współdziałania osoby lub rodziny z pracownikiem socjalnym lub asystentem rodziny, o którym mowa w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej, odmowa zawarcia kontraktu socjalnego, niedotrzymywanie jego postanowień, nieuzasadniona odmowa podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej przez osobę bezrobotną lub nieuzasadniona odmowa podjęcia lub przerwanie szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy, wykonywania prac interwencyjnych, robót publicznych, prac społecznie użytecznych, a także odmowa lub przerwanie udziału w działaniach w zakresie integracji społecznej realizowanych w ramach Programu Aktywizacja i Integracja, o których mowa w przepisach o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, lub nieuzasadniona odmowa podjęcia leczenia odwykowego w zakładzie lecznictwa odwykowego przez osobę uzależnioną mogą stanowić podstawę do ograniczenia wysokości lub rozmiaru świadczenia, odmowy przyznania świadczenia, uchylenia decyzji o przyznaniu świadczenia lub wstrzymania świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej).